De kip en het ei verhaal.
De appel valt nooit ver van de boom…
Als hoogsensitieve vrouw en mama, heb ik ook een hoogsensitief jongetje ter wereld gebracht. Mijn hoogsensitiviteit gaat gepaard met intense gevoelens, waarnemen van mijn inner -en buiten wereld. Zo ook bij zoonlief.
Met andere woorden: Ons zenuwstelsel staat scherper (gevoeliger) voor prikkels, de positieve en negatieve prikkels.
In dit artikel geef ik je
Enkele kenmerken van hoogsensitiviteit bij baby’s/ kinderen.
Hoe deze hoogsensitiviteit zich uit.
De impact van de hoogsensitiviteit op ons, mama’s en papa’s.
Hoogsensitief baby’s/kinderen
Het zijn baby’s die de energie van hun omgeving aanvoelen, zelfs op (verre) afstand en hierop (zeer) krachtig reageren.
Ze reageren intens bij:
geluid, geuren, substanties, smaken en kunnen krachtig huilen wanneer ze (een van deze) prikkels als onplezierig ervaren. Dit zijn vroege tekenen van hoogsensitiviteit van K. Dabrowski (“overexcitabilities” - 1920-1980)
mensen en plaatsen : willen niet in armen van wel bepaalde mensen, wenen (bijna) instant op sommige plaatsen of bij aanwezigheid van die mensen.
drukte en spanningen in hun omgevingen
gebrek aan authenticiteit: ze zien wanneer taal en lichaam niet coherent zijn.
Met reageren bedoel ik zeer intens wenen, tieren en roepen dat je oren en lichaam ervan pijn doen. Op oudere leeftijd komt er (soms) nog wat extra bij : slaan, bijten, gooien met voorwerpen (liefst iets dat breekt ;o) ), schelden, deuren slaan, huisdieren martelen... Ja, ik spreek uit ervaring!
Ook bij positieve prikkels van enthousiasme en blijdschap kunnen de reactie zeer intens zijn!
En ja, dit geschreeuw was bij ons al aanwezig bij de geboorte. Ik hoorde de gyneacoloog bij mijn bevalling al zeggen: “amai, wat een stem…”.
Herken je dit?
Dat schreeuwen…
Het geschreeuw gaat door merg en been. als ouder, voel je krampen in je kaken, spanning in je nek en schouders of zelfs door heel je lichaam. Dit is een stress signaal. Gebeurt dit maar heel af en toe, dan heeft je lichaam, je zenuwstelsel, rust tussen de episodes door.
Maar beleef je dit dagelijkse, tot meermaals per dag en dit gedurende lange periodes (misschien zelfs jaren?) dan is jouw zenuwstelsel in (bijna) permanente “Stress Modus”:
Je kan je niet meer ontspannen
Je voelt je suf (hoofd lijkt in een glazen bol te zitten)
Je voelt angst en irritatie
Je bent hyperactief, rusteloos
Je schrikt voor het minstens
Je voelt je eigen grenzen niet meer
Je ervaart concentratie en geheugen moeilijkheden
Slaapstoornis, etc.
Ik dacht dat ik echt gek geworden was! Ik herkende mezelf niet meer…
Dit zijn de symptomen van een overprikkeld zenuwstelsel. In extreme gevallen kan dit ook leiden tot PTSD, nl. post-traumatisch stress.
Hoogsensitiviteit = erfelijke eigenschap.
Een hoogsensitief kind heeft sowieso een hoogsensitieve mama en/of papa.
De Molotovcocktail
Dus een ouder met een hoogsensitief zenuwstelsel die daarbij nog moet omgaan met de hoogsensitiviteit van zijn spruitje…Tja, dat is een molotovcocktail.
Wist je dat onze hersenen veranderen bij ouderschap? En ik zie het zowel bij mama’s als papa’s!
Wij, mama’s, hebben het kindje gedragen, hoe lang of hoe kort de zwangerschap ook was, onze mama-cellen zijn in directe verbinding geweest met dat nieuw Leven. Wetenschappelijke studies wijzen aan dat de amygdala tijdens de zwangerschap groter wordt waardoor mama’s hyper-sensitief worden voor de behoeften van hun kinderen.
En dit kan ook gebeuren bij papa’s, alleen begint deze verandering later en bouwt zich geleidelijk aan op na de geboorte.
Deze amygdala, legt verbanden tussen informatie van verschillende zintuigen en emoties. Bij stress zet de amygdala de hypothalamus (stress respons centrum) aan om in gang te schieten, deze stuurt dan de boodschap door aan de hypofyse: “alarm alarm, maak stress hormoon aan! De stresshormonen zorgen er dan voor dat het lichaam in paraatheid wordt gebracht om te kunnen reageren.Een hoogsensitieve man of vrouw, wiens zenuwstelsel al van nature uit zeer alert staat, die vervolgens ouder wordt….. KABOEM!
En dan nu?
Weet dat je niets verkeert doet! Je zit zo in elkaar en de eerste stap gaat om dit eigenschap al bij jezelf te herkennen en te aanvaarden.
SELFCARE : Door je eigen zenuwstelsel te verzorgen zodat jij die rust en ontspanning kan voelen, kan je al veel beter om gaan met die overprikkeling van je kind. Wat denk je van een zenuwstelsel reset?
NEW ME: Je hersenen zijn verandert met de ouderschap! Je bent dan ook niet meer zoals vroeger. Dit is OK! Zoals onze kinderen, groeien wij ook als ouder. Wie ben je nu? Wat wil je nu?
ESSENCE : Maak ruimte vrij en laat al dat extra hooi op je vork maar liggen. Als ouder kan je niet meer zoals vroeger (zonder kids) allés doen. Wat is NU belangrijk ?
Er is voor mij wel 1 punt dat een absolute must is om een zenuwstelsel een kans te geven om te herstellen : SLAAP! Zoek dus naar oplossingen voor jezelf (en je kind) om die slaap te krijgen.
COMMUNITY : Zet de stap naar hulp. Er bestaan heel wat behandelingen om je te helpen om zowel betere slaap te krijgen als om dat zenuwstelsel te ontspannen. Ik schreef erover in een voorgaand artikel “Jouw Lichaam, een gitaar”.
Dus wie van jullie thuis is nu de kip? Wie is het ei?
Benieuwd naar jullie reacties en opmerkingen.
